ကုိရီးယားသက္မြန္ျမင့္သရုပ္ေဆာင္တ့ဲဇာတ္လမ္းတဲြ

ဗုိင္းရပ္စ္တေကာင္ကုိက္တာ ခံေနရတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကုိရီးယား ဗုိင္းရပ္စ္ း) Love Story in Harvard ဟားဗတ္တကၠသုိလ္ခ်စ္ပုံျပင္ ဆုိတ့ဲ ကုိရီးယား ဇာတ္လမ္းတဲြ ၾကည့္ေနတယ္ လုိ႔ ေၾကာ္ျငာလုိက္ေတာ့ ၾကည့္ဖူးသူေတြက ေျပာၾကတယ္ သူတုိ႔လည္း ႀကိဳက္သတ့ဲ။

သရုပ္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း အရင္ေျပာရရင္ မင္းသမီးအျဖစ္ Kim Tae-hee ဆုိတ့ဲ ကေလးမက သရုပ္ေဆာင္တယ္။ သူကုိ ဂူဂယ္လုိက္ေတာ့ 1980 ဖြားလုိ႔ စြယ္စုံက်မ္းက ဆုိတယ္။ ကုိရီးယားကနာမည္ႀကီးတကၠသုိလ္တခုကေန ဖက္ရွင္ဒီဇုိင္း ဘာသာရပ္နဲ႔ ဘီေအဘဲြ႔ ရထားတယ္။ SBS ရုပ္သံဌာနရဲ႕ ဇာတ္လမ္းတဲြေတြမွာ သရုပ္ေဆာင္ခ့ဲေသးတယ္။
ဒီကေလးမကုိၾကည့္ျပီး သူ႔လုိ ၾကည့္ေကာင္းတ့ဲတေယာက္ တုိ႔ဆီမွာလည္း ရိွသားပဲလုိ႔ ေတြးမိတယ္။ သူ႔ လုိပဲ "သက္မြန္ျမင့္"လည္း အဆင္းလွတာပဲ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။
ဒီကေလးမ သရုပ္ေဆာင္တာ ေကာင္းတယ္။ သရုပ္ေဆာင္ဆုႀကီးေတြေတာင္ရထားတယ္ ဆုိပဲ။
ေဟာသမွာ ဆုစာရင္း-
* 2007 Daejong Film Awards: Overseas Popularity Award-Female (The Restless)
* 2007 Paeksang Arts Awards: Movie section Popularity Award-Actress (The Restless)
* 2005 Paeksang Arts Awards: TV section Popularity Award (Love Story in Harvard)
* 2004 SBS: Highest Popularity Award for actress (Love Story in Harvard)
* 2004 SBS: 10 Stars Award
* 2004 KBS: New Actress Award (Forbidden Love)
* 2003 SBS: New Star Award (Screen & Stairway to Heaven)

မင္းသားက Kim Rae-won ဆုိတ့ဲ ေကာင္ေလး။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ဖြား။ သူက သရုပ္ေဆာင္၊ ေမာ္ဒယ္၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကတည္းက ရုပ္သံမွာ လႈပ္ရွားခ့ဲသတ့ဲ။ သူလည္း ေခသူမဟုတ္ ဘဲြ႔ရ ပညာတတ္ ဆုိေပမယ့္ ရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေျပာခန္းေတြမွာ အသံထြက္ အားနည္းတာ ေတြ႔ရတယ္။ black ကုိ blat လုိ႔ သုံးေလးခါမက အသံထြက္တယ္ း)

ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဟားဗတ္တကၠသုိလ္ေရာက္ ကုိရီးယားေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာေတြကုိ ရုိက္ထားတာပါ။ စာသင္တာ စာေလ့လာတာေတြလည္း ပါပါတယ္၊ ခုခ်ိန္ထိ ၾကည့္ရသမွ်ေတာ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းသမီးနဲ႔ မင္းသား ညားၾကေလသတည္း နဲ႔ အဆုံးသတ္ထားတယ္၊ ျပီးေတာ့ ကေလးသုံးေယာက္ေတာင္ ရသြားေသးရဲ႕လုိ႔ ၀ီကီစြယ္စုံၾကမ္းက ဆုိတယ္။

၀ီကီမွာ နိဒါန္းပ်ဳိးထားတာကေတာ့ ၂၀၀၄ မွာ ထုတ္လႊင့္ခ့ဲတ့ဲ ရုပ္သံဇာတ္လမ္းတဲြျဖစ္တယ္၊ ေအာင္ျမင္တယ္ ေတာင္ကုိရီးယားမွာေရာ အေရွ႕အာရွမွာပါ။ အမ်ဳိးသားသရုပ္ေဆာင္ အဂၤလိပ္စကားေျပာည့ံတာေတာင္ ေအာင္ျမင္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးသရုပ္ေဆာင္ေတြက သိသိသာသာကုိ အဂၤလိပ္စကားေျပာ ပုိေကာင္းတယ္ တ့ဲ။ ဟားဗတ္ ဆုိေပမယ့္ ကယ္လီဖုိးနီးယားမွာရိွတ့ဲ တကၠသုိလ္ ၂ခုမွာ ရုိက္ခ့ဲတာလုိ႔ ဆုိတယ္။

တေနရာမွာ ဇာတ္ပုိ႔မင္းသမီးက ဗီလိန္ဇာတ္ပုိ႔ (လူၾကမ္းမင္းသား)ကုိ နမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဟုိသေကာင့္သားက အနမ္းမခံဘူး။ ငါက ေရွးရုိးဆန္တ့ဲေကာင္ကြ တ့ဲ။ အဲသလုိေျပာျပီး သူက အဲဒီကေလးမကုိ နမ္းပါေလေရာ။ ဒီေကာင္ကလည္း ေနရာတကာ ေရွးရုိးဆန္တ့ဲသတၱ၀ါပဲ။ း) က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံက အမ်ဳိးသားေတြလည္း သူ႔လုိပဲ ေရွးရုိးဆန္ၾကမယ္ထင္တယ္ း)

ဇာတ္လမ္းက ခပ္တုိတုိရုိက္လုိ႔ရမွာပါ။ ႏုိ႔ေပမယ့္ လနဲ႔ခ်ီျပီး တီဗီြမွာ ျပလုိ႔ရေအာင္ ရုိက္တာက ပညာပဲ။ လူေတြ တီဗီေရွ႕လာထုိင္ေစာင့္ျပီးၾကည့္ေအာင္လုပ္ႏုိင္တာ ပုိျပီး ပညာပါတယ္။ း)

ဇာတ္လမ္းကုိ လွည့္လုိက္တာ၊ ဆဲြဆန္႔တာေတြကုိ သည္းခံျပီး ၾကည့္ေနရတယ္။ သူတုိ႔ ဘယ္လုိ တင္ဆက္သလဲ ဆုိတာကုိ ေလ့လာခ်င္၊ မင္းသမီးကုိ ၾကည့္ခ်င္ေတာ့လည္း သည္းခံရတယ္ေလ။ း) ဘာေၾကာင့္ လူေတြ ကုိရီးယားဇာတ္လမ္းတဲြေတြကုိ ႀကိဳက္ေနရသလဲ ဆိုတာကုိလည္း ေလ့လာျဖစ္တယ္။ ေလ့လာဆဲပဲ။ က်ေနာ့္မေဟသီက စာေမးပဲြေတြ ဆက္တုိက္ရိွေနလုိ႔ ကုိရီးယားေလ့လာမႈကုိ ခဏဆုိင္းထားရတယ္။ သဘက္ခါေတာ့ ျပန္အစျပဳႏုိင္ေကာင္းရဲ႕။

တရုတ္မတေယာက္က ေျပာဖူးတယ္၊ ကုိရီးယားမင္းသမီးေတြေခ်ာတယ္ ဆုိတာ မိတ္ကပ္ေကာင္းလုိ႔ပါ ဆုိပဲ။ သူေျပာတာလည္း တခ်ဳိ႕မင္းသမီးေတြအတြက္ မွန္ေကာင္း မွန္ပါလိမ့္မယ္။

ရန္ကုန္က ရုပ္ရွင္ဗီဒီယုိ ဒါရုိက္တာေတြကေတာ့ ကုိရီးယားကားေတြကုိ သိပ္အထင္မႀကီးဖုိ႔ ေျပာတယ္။ သူတုိ႔လည္း စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိလုိဟန္ရိွတယ္။

ရုပ္ရွင္တကား ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဆုိတာ ဒါရုိက္တာေကာင္းရုံနဲ႔ ဘယ္လုံေလာက္မလဲ။ ဒါရုိက္တာဆုိတာ ေခါင္းစဥ္ခဲြေလးတခုပါ။ တျခားေခါင္းစဥ္ခဲြေတြလည္း အနည္းဆုံး ဆယ္ခု ဆယ့္ငါးခု ရိွပါလိမ့္မယ္။ ။ THE EN :D